Wał Pomorski, znany również jako Wał Stargardzki, to linia fortyfikacji obronnych zbudowanych przez Niemców podczas II Wojny Światowej, rozciągająca się na przestrzeni kilkuset kilometrów w północnej części Polski. Jego zadaniem było opóźnienie lub zatrzymanie postępu sił radzieckich z kierunku wschodniego. Budowa rozpoczęła się w 1934 roku, choć większość prac wykonano w latach 1939-1944.

Wał Pomorski składa się z licznych elementów obronnych, w tym bunkrów, schronów, rowów przeciwczołgowych oraz innych umocnień ziemnych i betonowych. Jest to jeden z największych zespołów fortyfikacyjnych tego typu w Europie, a jego poszczególne elementy rozciągają się od Zalewu Szczecińskiego, przez Pomeranię, aż po rejon Międzyrzecza.

Fortyfikacje te były częścią większego systemu obronnego, do którego należała także Linia Sigfrieda na zachodzie i inne linie obronne rozmieszczone w strategicznych punktach ówczesnych Niemiec i okupowanych terytoriów. Pomimo ogromnego nakładu pracy i środków zainwestowanych w budowę Wału Pomorskiego, nie odegrał on decydującej roli podczas działań wojennych. Siły radzieckie szybko przełamały linie obronne w 1945 roku, kontynuując marsz na Berlin.

Dzisiaj Wał Pomorski jest interesującym obiektem zarówno dla historyków, jak i turystów. Jego pozostałości, często dobrze zachowane, są świadectwem historii oraz techniki wojskowej tamtego okresu. Stanowią one cel wielu wycieczek edukacyjnych i turystycznych, a lokalne muzea i centra edukacyjne oferują bogate programy poświęcone historii Wału oraz szerszym kontekstom II Wojny Światowej. Zachowane fragmenty umocnień, bunkry i schrony są cennym dziedzictwem historycznym i przypominają o trudnych czasach, które miały miejsce na tych terenach.